Mañana, mañana: waarom het trage Spaanse leven niet lui is, maar cultureel bepaald
Toen ik net in Spanje woonde, dacht ik serieus dat mijn installateur overleden was. Niet omdat hij ziek was, maar omdat hij me drie keer had beloofd “mañana”, wat ik opvatte als: “morgen kom ik”. En daarna vier dagen spoorloos verdween. Geen belletje, geen appje, niks. Ik zag het al helemaal voor me: zijn familie rouwend, ik met bloemen op de stoep. Tot hij op dag vijf vrolijk binnenstapte met […]