Zomerstress voor planten: hoe je je moestuin overleeft bij 40 graden hitte

Het begon met een druppel zweet. Niet op mijn voorhoofd, maar op een basilicumblaadje. En toen wist ik: we gaan een probleem krijgen. Hoe helpen we de moestuin de hitte door?

In mijn vorige verhaal vertelde ik hoe mijn eerste balkon-oogst me leerde vertragen, observeren en verwonderen. Het was een meditatieve ervaring, die met een bord pasta fresca werd bekroond. Maar waar ik toen nog romantisch mijmerde over het trage ritme van de natuur, heb ik inmiddels geleerd dat de natuur in Andalusië ook genadeloos kan zijn. Zeker in juni, als de thermometer boven de 40 uitsteekt en zelfs de cactussen besluiten een dagje vrij te nemen.

Plantenpaniek op de finca

Ik weet het nog goed: eind mei zag mijn microhuerto er nog gezond uit. Tomaatjes in de bloei van hun leven, basilicum fier overeind, de rozemarijn op z’n plek. Toen kwam juni. En met juni kwam de zon. Niet de gezellige, mediterrane zon die je uitnodigt voor een glas wijn. Nee, deze zon is de stugge oom op een familiefeest: luid, onvermurwbaar, en overal tegelijk.

De eerste die het begaf? Basilicum. Altijd al wat dramatisch. Binnen twee dagen van trots naar pijnlijk verlept. De rucola volgde al snel. Mijn tomaten hielden dapper vol, al kregen ze opvallend veel pigmentvlekken. Zonnebrand, vermoed ik.

Water geven zonder water martelen

In mijn enthousiasme begon ik ’s middags te gieten. Veel en royaal. Want dorst, toch? Fout. Planten drinken niet tijdens siësta. Ze koken. En het water erbij maakt het erger, alsof je met een tuinslang een pan kokende pasta probeert te blussen. De gouden les: water geven doe je vroeg in de ochtend, of net na zonsondergang. Niet als je zelf al denkt: “Ik zou nu liever in de koelkast willen wonen.”

Sindsdien ga ik ’s ochtends om half zeven met een gieter in de hand de finca op. De buren denken vast dat ik aan ochtendyoga doe.

Creatieve hittehulpmiddelen

Ik heb intussen een schaduwdoek gespannen. Geen fraai designobject, maar een oud strandlaken met wasknijpers werkt ook. Daarnaast vul ik oude flessen met water en zet ze op z’n kop in de potten. Langzaam sijpelt het water door, als een soort IV-infuus voor planten met hitte-uitputting.

In noodgevallen geef ik de planten zelfs een siësta: ik zet ze onder een afdakje met natte handdoeken over de potten. Het ziet eruit als een geïmproviseerd veldhospitaal. Maar goed, je wordt creatief bij 41 graden.

Klimaatverschil in de vriendschap

Ik belde Wouter, die zoals gewoonlijk koel bleef in zijn Costa Blanca-keuken. “Bij mij groeit de peterselie vanzelf,” zei hij. “In de voegen van het terras.” Ja het is warm, maar dankzij de schaduw van zijn olijfbomen en de zeebries nauwelijks sprake van echte hitte in zijn moestuin..

Ik knikte, terwijl ik kamillethee zette van wat ooit rucola was. Zelfs mijn planten worden hier rustiger van.

Wat planten me leerden over hitte en overleven

Planten zijn niet gemaakt voor haast, maar ook niet voor passieve overgave. Ze hebben structuur nodig, ritme, bescherming. En iemand die op tijd water geeft, zonder drama. Eigenlijk net als mensen. Het enige verschil is dat planten niet klagen op Instagram.

Wat ik zelf leerde? Hitte maakt je vindingrijk in je moestuin. Het leert je, zelfs als alles verdroogt, hoe je blijft zorgen. Voor groen. En voor jezelf.

Slotles van deze week?

Zolang jij niet omvalt voor je basilicum het doet, ben je op de goede weg.

Dit verhaal is onderdeel van onze juni-special: De Maand van de Moestuin. Ontdek hoe we aan de Costa zaaien, oogsten, koken en vieren.