Slapen als een Spanjaard

Vanaf het moment dat ik naar Spanje verhuisde, fascineerde het me: hoe laat alles hier begint. Avonden die pas na tienen op gang komen. Kinderen op het terras om elf uur. En tv-programma’s die hier starten op het moment dat ik vroeger in Nederland al met m’n tandenborstel in de weer was.

In het begin dacht ik: “Wat een chaos.” Maar inmiddels zie ik het anders. Spanjaarden hebben misschien een eigen ritme — maar ze zijn verrassend goed in herstellen. Niet per se door veel te slapen, maar door anders om te gaan met rust. Na alles wat ik de vorige keer heb onthuld over wellness, ontrafel ik deze keer het geheim van slapen als een Spanjaard.

Het ritme van licht en leven

In Nederland werkte mijn agenda vaak tegen mijn lichaam in. Hier voel ik juist dat het licht en het ritme van de dagmeer leidend zijn. De zon komt later op — dus ook de ochtend begint rustiger. En in plaats van tegen de vermoeidheid in te plannen, gun je jezelf hier soms gewoon een moment pauze.

Een siësta? Die neem ik zelf niet dagelijks, maar ik begin wel te snappen wat het betekent. Niet slapen. Maar even resetten. Even níét doorgaan. Even niets moeten.

Het gesprek dat elk voorjaar weer oplaait

Komend weekend is het weer zover: de klok gaat een uur vooruit. En net als elk jaar wordt ook hier in Spanje dan dezelfde vraag gesteld: “Moeten we dit nog wel doen?”

Wat veel mensen niet weten: Spanje ligt geografisch in de verkeerde tijdzone. Eigenlijk zouden we in dezelfde zone moeten zitten als Portugal of het VK. Maar sinds de jaren ’40 van de vorige eeuw (dank u, Franco) draaien we mee met Midden-Europa.

Dat betekent: donkere ochtenden in het westen, en zéér late zonsondergangen in de zomer. En ja — dat schuift alles op. Ook je avondeten, je bedtijd, je biologische klok. Geen wonder dat hier discussies zijn over slaaptekort, werkritme en productiviteit.

En toch… lijkt niemand er écht onder te lijden.

Tussen drukte en overgave

Misschien is het dat mediterrane aanpassingsvermogen. Of de kunst om het leven niet té strak te willen regelen. Ik zie dat Spanjaarden iets kunnen wat wij vaak verleerd zijn: zich overgeven aan het moment.

Waar in het noorden rust vaak moet worden ingepland (“nog even naar yoga om tot rust te komen”), zie je hier dat rust een ingebouwde reflex is. Even stilstaan. Even een espresso zonder laptop. Even niks.

Het helpt, denk ik, dat mensen hier meer buiten leven. Meer licht zien. Meer daglicht ervaren. En met open ramen slapen in plaats van met verduisterende gordijnen en witte ruis op de speakers. Dat is dus slapen als een Spanjaard.

Mijn tips voor een goede nacht aan de Costa

Sinds ik hier woon, slaap ik dieper. Niet per se langer — maar wél rustiger. En dat komt denk ik door deze simpele dingen:

1. Natuurlijk licht overdag
Mijn dag begint buiten. Zelfs als het bewolkt is. Ik drink m’n koffie op het balkon of wandel een rondje naar de markt. Het daglicht zet m’n systeem aan — zonder dat ik meteen m’n hoofd in een scherm steek. En dat ene simpele verschil voel ik ‘s avonds: ik ben moe op het juiste moment, niet opgejaagd of overprikkeld.

2. Geen schuldgevoel over pauzes
In Nederland voelde ik me vaak schuldig als ik ‘n halfuur niets deed. Hier heb ik geleerd dat pauze nemen géén luxe is, maar noodzaak. Een moment op een terrasje zonder doel. Even met je ogen dicht op een ligstoel. Of gewoon op de bank zitten zonder iets te “moeten”. Door dat toe te laten, kom ik ‘s avonds veel makkelijker tot rust.

3. Beweging in de buitenlucht
Sporten in een tl-verlichte sportschool is niks voor mij. Geef mij maar een wandeling door de sinaasappelvelden of een klim naar de uitkijktoren van de Sierra. Ik heb geleerd: m’n hoofd wordt rustig als m’n lijf beweegt. En die frisse zeelucht doet de rest.

4. En ja… soms een siësta
Niet elke dag, maar als ik voel dat ik inkak, geef ik eraan toe. Tien of twintig minuten, ogen dicht, telefoon aan de kant. Het is geen slaap — het is een reset. En daarna voel ik me helderder dan na drie espresso’s.

Mijn advies? Volg niet de klok — maar je lichaam. Laat de zon je wekker zijn. En voel wat het met je doet als je het Spaanse ritme niet probeert te begrijpen, maar gewoon even overneemt.