Mercat del Riurau: de geuren en smaken van een zondagochtend in Jesús Pobre

Ik heb een ontzettende zwak voor markten. Je hebt er al eens over kunnen lezen in een van mijn vorige verhalen hier op deze website. Wie op zondagochtend Jesús Pobre binnenrijdt, merkt het meteen: De Mercat del Riurau is geen gewone markt. Dit is een ode aan ambacht, aan eenvoud, aan smaak. In de schaduw van oude olijfbomen, op het binnenplein van een gerestaureerde riura, verzamelen lokale producenten zich om iets te brengen wat zeldzaam is geworden: producten met een verhaal. Eerlijk eten. Pure smaken. En een sfeer die je even uit de tijd tilt.

Brood dat nog écht ruikt naar brood

Je volgt je neus naar de houtoven waar het zuurdesembrood ter plekke wordt gebakken. De korst kraakt, het kruim is luchtig en lichtzuur. Er staat een rij, maar niemand lijkt zich daar druk om te maken. Hier in Jesús Pobre heeft haast geen toegang tot het plein. En terecht — goed brood vraagt tijd. Net als goede verhalen trouwens.

Olijfolie met karakter

Een paar kramen verder proef je een robuuste, strogeelgroene olijfolie uit de buurt van Xaló. Peperig achterin de keel, bijna grassig in de neus. De boer vertelt dat de bomen al generaties in zijn familie zijn. Geen blends, geen marketingverhaal, alleen arbequina en picual, geoogst op het juiste moment. Je neemt een fles mee. Thuis komt ‘ie op tafel bij de pa amb tomàquet — of gewoon op een stukje brood, meer is niet nodig.

Kaas, honing en de verleiding van gefermenteerd geluk

Je dwaalt langs geitenkazen die ruiken naar de bergen waar de dieren grazen. Er staat een kleine pot rauwe honing met rozemarijn op je lijstje, maar je vertrekt met drie. En voor je het weet sta je met een kombucha in je hand te luisteren naar een jazzduo dat het plein vult met zachte akkoorden. Je voelt je rijk. En een beetje Spaans.

Een ontdekking voor elke fijnproever

De Mercat del Riurau in Jesús Pobre is niet groot, maar juist dat maakt het bijzonder. Je proeft, je praat, je dwaalt. Geen plastic, geen schreeuwerige borden — alleen liefde voor het product. En voor wie goed kijkt, zijn er ook kleine schatten: zelfgemaakte jam van lokale vijgen, keramiek met ruwe glazuur, of dat ene kraampje waar je stiekem altijd terugkomt voor de beste empanada’s van de hele Costa.

Dit is Spanje in z’n meest pure vorm. Niet flitsend, maar gelaagd. Niet snel, maar precies goed. Als je de markt van Jesús Pobre bezoekt, proef je niet alleen de streek — je proeft het ritme van een ander leven. En dat is precies wat je op een zondag nodig hebt.