Back to normal in Spanje: wat ik leerde van een zomer waarin het zelfs ’s nachts 30 graden was

Er zijn zomers die je bijblijven vanwege mooie momenten. Deze zomer blijft me bij omdat mijn slaapkamer officieel tot UNESCO-werelderfgoed had kunnen worden uitgeroepen: warmste plek waarin ooit een mens geprobeerd heeft te slapen.

Zelfs de olijfboom in mijn tuin hing er futloos bij. Het kwik zakte ’s nachts niet onder de 30 graden, en overdag leek de zon vastbesloten mijn finca persoonlijk te testen op vlamwerendheid. Het was een zomer waarin de grens tussen ‘leven in Spanje’ en ‘overleven in Spanje’ een stuk dunner werd. Inmiddels gaan we weer langzaam back to normal in Spanje.

De theorie van maart versus de praktijk van augustus

In maart schreef ik al een verhaal over hoe je je huis geen oven laat worden. Luiken vroeg dicht, ventileren op de juiste momenten, schaduw creëren waar je kunt. Mooie theorie, en eerlijk is eerlijk: veel ervan hield stand. Maar de realiteit van deze zomer liet ook zien dat sommige strategieën vooral goed werken als de thermometer niet besluit ’s nachts boven de 30 te blijven hangen.

Het vroeg sluiten van de luiken bijvoorbeeld: goud waard, zolang je het vóór negen uur ’s ochtends doet. Eén keer verslapen en je voelt het verschil direct – de muren houden de hitte vast als een oven die nét uitstaat, maar nog lang niet afgekoeld is. Ventilatoren voor de ramen hielpen om ’s nachts wat lucht naar binnen te trekken, al was “koel” dit jaar een rekbaar begrip. En het vermijden van koken binnenshuis? Dat werd pure noodzaak. De barbecue kreeg meer speeltijd dan in de rest van het jaar bij elkaar, en op de heetste dagen bestond het avondeten uit koude tapas en een fles water die ik als persoonlijke airco tegen mijn nek hield.

Airco is geen wondermiddel

Mijn overtuiging dat airco niet heilig is, heeft deze zomer alleen maar meer bewijs gekregen. Natuurlijk, er waren momenten dat ik de knop indrukte en dankbaar genoot van die eerste golf frisse lucht. Maar het effect is tijdelijk, en als je het verkeerd gebruikt, betaal je de prijs. Letterlijk. De buren zetten hun airco op standje Noordpool en liepen daarna met truien door het huis. Hun energierekening zal hen waarschijnlijk nog lang heugen.

Beter werkte het om de airco kort en gericht te gebruiken: net genoeg om de temperatuur te breken, en daarna de ruimte koeler te houden met ventilatie en gesloten luiken. Dat vraagt wat discipline, maar levert een stuk minder schuldgevoel op wanneer de elektriciteitsrekening in de bus valt.

Vooruit kijken terwijl het nog zomer is

Het mooie van de nazomer is dat je nog in de warmte zit, maar al kunt nadenken over de volgende ronde. Deze weken gebruik ik om te kijken waar het beter kan. Misschien een paar strategische aanpassingen in de tuin, zoals een extra pergola of druivenranken om de westkant van het huis te beschaduwen. Binnen overweeg ik plafondventilatoren in de slaapkamers – stiller, zuiniger en minder agressief dan airco.

En dan is er nog de les in timing: geen grote klussen plannen in juli of augustus. Deze zomer kreeg ik dat pijnlijk duidelijk toen een klusser besloot dat het een goed idee was het dak open te leggen midden in een hittegolf. Laten we zeggen dat ik sindsdien een nieuwe definitie heb van “binnenklimaat”.

Hittegolven in Spanje gaan niet verdwijnen. Maar deze zomer heeft me geleerd dat voorbereiding en slim gebruik van wat je al hebt, het verschil maken. En dat de olijfboom in mijn tuin – hoe futloos hij er ook bij hing – toch een van mijn beste bondgenoten blijft in de strijd tegen de hitte.

Bijna september. In Spanje gaan we bijna back to normal. Volver a la normalidad.