Tapas en wijn: de perfecte combinatie

Soms weet je niet precies waarom iets werkt — je voelt het gewoon. Dat is tapas en wijn. Niet als techniek, maar als gevoel. Als balans tussen kleine borden en grote smaken, tussen fris en vet, zout en zuur, tussen dat wat op tafel staat en dat wat wordt ingeschonken.

Wie mijn verhaal over de Spaanse wijnen van de Costa Blanca heeft gelezen, weet dat dit een behoorlijke sweet spot van mij is. Maar met tapas erbij..? En bovendien: nergens smaakt het zó vanzelfsprekend als hier, aan de Costa Blanca.

Waar begin je mee?

Met boquerones, natuurlijk. Witvis in azijn, net zuur genoeg, perfect met een glas frisse verdejo of een lichte cava. Of wat dacht je van pimientos de padrón — gebakken tot ze net blaren, met grof zeezout erover. Dat vraagt om iets fris, iets wit, iets mineraals.

Daarna wat dieper: albóndigas in tomatensaus? Geef mij maar een jonge tempranillo. Chorizo a la sidra? Een robuuste garnacha. Pata negra? Dat verdient een crianza die al een beetje heeft geleefd. Tapas en wijn gaan niet over de kaart. Ze gaan over het moment.

Wat je leert als je blijft zitten

Je komt voor één glas. Je blijft voor het tweede. En dan ineens proef je hoe een stuk manchego net iets zachter wordt naast die viura. Hoe ansjovis minder scherp is met een slok cava. Hoe de knoflook van je gambas juist de fruittonen van die rosado naar voren trekt.

Tapas leren je luisteren naar je smaakpapillen. Wijn leert je dat je soms niet moet overdenken — maar gewoon moet combineren. Aan een barretje in Dénia, onder de parasol in Jávea, bij een tafeltje op een straathoek in Altea.

Of wie weet: die wijnbar in Moraira waar ik laatst binnenliep, en waar de eigenaar zonder te vragen een glas inschonk dat exact klopte bij mijn bestelde tortilla. Misschien dat ik hem binnenkort nog eens opzoek voor een ander verhaal.

En thuis?

Tapas en wijn zijn géén restaurantformule. Ze zijn het excuus om met elkaar te delen. Om meerdere smaken te combineren zonder iets groots te hoeven maken.

Dus trek die fles open. Leg zes hapjes op tafel. En proost op een avond die niet gepland hoefde te worden.