Van druif tot dorstlesser: de eerste oogst van de Spaanse wijngaard

De geur van rijpe druiven heeft iets ongeduldigs. Alsof ze al weken fluisteren: “kom, pluk me.” In de nazomer aan de Costa Blanca is het zover. De oogst in de Spaanse wijngaard begint. Het is het moment waarop de zon overdag nog brandt, maar de avonden zachter worden, en de wijngaard verandert in een mierennest van plukkers, kratten en ronkende tractoren.

Eerder dit jaar schreef ik al over de wijnstreken en druiven van de Costa Blanca, maar nu is het tijd om te zien hoe het begint: bij de oogst zelf.

Oogst in de ochtendkoelte

In de meeste bodegas begint de oogst vroeg in de ochtend, nog voor de zon hoog staat. Niet alleen omdat het dan aangenamer werken is, maar ook omdat de druiven koel geplukt moeten worden. Warmte kan de gisting te vroeg op gang brengen, en dat wil je niet als wijnmaker. Het is een ritueel: snoeischaren klikken, handen gaan razendsnel van tros naar krat, en de geur van vers sap vermengt zich met het stof van de droge grond.

De eerste pers

In de bodega zelf is het een en al bedrijvigheid. De kratten worden leeggestort, de druiven gecontroleerd, en dan volgt het moment suprême: de eerste pers. Het is een mengeling van techniek en traditie. Sommige wijnmakers gebruiken nog houten persen voor kleine batches, puur om die eerste liters sap te proeven en te voelen. Anderen werken met moderne installaties, maar ook daar heerst hetzelfde stille respect: dit is de geboorte van de nieuwe wijn.

Van moscatel tot monastrell

Aan de Costa Blanca kom je veel verschillende druiven tegen. Moscatel, bekend om zijn zoete aroma’s en vaak gebruikt voor dessertwijnen. Monastrell, donker en krachtig, de trots van de regio Alicante. En dan zijn er nog de inheemse varianten die buiten Spanje nauwelijks bekend zijn, maar hier al generaties lang groeien. Elke druif heeft zijn eigen ritme, en dat zie je terug in de planning: de witte druiven worden meestal eerder geoogst dan de rode.

Feest van arbeid

Tijdens de oogst is hard werken in de Spaanse wijngaard, maar het heeft ook iets feestelijks. Na het plukken wordt er vaak samen gegeten – brood, olijven, kaas, misschien een stuk tortilla – en natuurlijk een glas van de wijn van vorig jaar. Er wordt gelachen, verhalen gaan van hand tot hand, en iedereen voelt dat dit meer is dan werk. Het is het slotakkoord van een jaar zorg en aandacht voor de wijnstokken.

De belofte in het glas

Als je een glas wijn inschenkt, denk je zelden aan de handen die de druiven hebben geplukt of de voeten die door de wijngaard liepen in de vroege ochtend. Maar in de nazomer aan de Costa Blanca weet je: elke slok begint hier, tussen de rijen wijnstokken, met de geur van aarde, zon en druivensap. En dat maakt de eerste oogst misschien wel de mooiste van allemaal.