Verse vis! Van markt tot bord aan de Costa Blanca

Waar je moet zijn, waar je op let, en wat je ermee doet

Je volgt je neus naar de visafslag. Niet die penetrante lucht van vis die te lang ligt, maar die zoute, zilte frisheid die je herkent uit je jeugd aan zee. Het is nog vroeg — net voor het middaglicht over de kramen glijdt. Styrofoam dozen piepen, messen flitsen, stemmen klinken in dialect. Hier, aan de Costa Blanca, komt vis nog gewoon uit de zee. En wie weet waar je moet kijken, koopt er goud met schubben.

Van Denia tot Santa Pola: waar je koopt

De Costa Blanca telt nog een aantal vismarkten waar dagelijks verse vangst wordt aangevoerd. Twee die eruit springen:

🧭 Dénia: aan de rand van het oude centrum, net achter de haven, vind je de lonja waar elke ochtend (behalve zondag) vissers binnenlopen met alles van rode garnalen tot inktvis. Rond 11:30 gaat de klok lopen: je kunt er bieden of gewoon afnemen.

🧭 Santa Pola: hier gebeurt het grootschaliger, maar zeker niet minder charmant. De markt ligt pal aan de kade, en de sfeer is rauwer. Denk: visserslaarzen, pallets met ijs, en Spaanse oma’s die precies weten welke dorade vandaag wél goed is.

Wat is vers? (En wat lijkt alleen maar zo)

Verse vis herken je niet aan de folder, maar aan je zintuigen.

• Kijk naar de ogen: die moeten helder zijn, niet melkachtig.
• Voel aan het vel: stevig en glad, geen zachte plekken.
• Ruik: fris en zilt. Geen zure of “oude koelkast”-geur.
• Let op de kieuwen: ze horen rood tot roze te zijn, niet bruin.

Vraag ook gewoon. Vaak zijn verkopers trots op hun waar, en als iets gisteren gevangen is, zeggen ze het eerlijk. Zeker op kleinere markten of kraampjes.

Wat haal je het liefst?

Een paar vissen die het hier goed doen — qua smaak én verkrijgbaarheid:

• Dorade (dorada): veelzijdig en mild. Perfect op de grill of uit de oven met wat venkel en citroen.
• Zeebaars (lubina): stevig, subtiel en geliefd bij koks.
• Rode garnalen (gamba roja): delicaat en peperduur, maar als je ze goed weet te bereiden (kort bakken, weinig poespas): magisch.
• Inktvis (calamar of sepia): voor op de plancha of in rijstgerechten. Even schoonmaken, maar dan heb je ook wat.
• Makreel (caballa): vettig, vol smaak, vaak over het hoofd gezien.

En dan… de keuken in

Verse vis van de Costa Blanca vraagt om weinig. Goede olijfolie. Zeezout. Eventueel een partje citroen of een snuf pimentón. Meer moet je er eigenlijk niet aan doen. Zeker als je ‘m diezelfde ochtend nog hebt gehaald.

Mijn favoriet? Een hele dorade uit Dénia, ingewreven met tijm en knoflook, op de barbecue. Geen saus, geen gedoe. Alleen vuur, vis en stilte. Of nou ja — stilte tot het eerste “mmm” aan tafel klinkt.